we zwaaien uit...

voor even dan toch...
Ten eerste...
Inge, ze gaat voor een weekje op zeeklassen. Voor het eerst een hele week zonder ons.
Ik flanste nog vlug een toiletzakje in elkaar. Kleuren zijn vooral afgestemd op de binnenkant, hier niet zichtbaar, limegroen. Sinds ik het boek zo geknipt kocht ben ik in de ban van het ritstasje dat erin staat. En nog meer in de ban van nylonne zwemzakjes, dat is namelijk voorlopig het enige dat ik echt geschikt vind voor de binnenkant. Ik spaarde in de loop der jaren een doos bijeen met wel zo'n 5 à 10 stuks denk ik. Maar in een opruimwoede enkele maanden geleden deed ik die allemaal weg. Hoe stom kunt ge zijn, seg! Dus schuim ik de laatste dagen alle kringwinkels in de buurt af voor nylonne zakskes, ik vond voorlopig een limegroen voor mezelf en een roze nylonne fietstas voor ons Ann. De vriendin van onze oudste verjaart donderdag en ik heb alles klaar voor een toilettas, behalve de binnenkant dus. Rood of wit of lichtblauw, alle tips zijn welkom.

En ten tweede...
mijn trouwe vriendje, partner in crime, nee niet ons Ann (had ook wel een goed antwoord geweest)
mijn teerbeminde Bernina 350. Nog vlug personaliseerde ik de handdoeken en washandjes van Inge, alle eer gaat volledig naar hem natuurlijk. Dit afscheid, shame on me, is nog moeilijker dan het eerste, al weken stel ik het uit, maar een onderhoud dringt zich op. 4 lange eenzame avonden zonder hem, zonder zijn vertrouwde geronk. Ik kan niet wachten tot hij weer terug is en ik weer kan losgehen met alle projectjes die tegen dan geknipt klaarliggen.

Toen ik met Inge haar valies inpakte stak ze ook nog dit weg

ze maakte het enkele weken geleden, helemaal zelf, schoon eeh!

Tot vrijdag Inge, geniet ervan!