Schattenjacht

Een paar weken geleden kwam de Lorre (mijn schoonbroer en dus medeblogger haar man) thuis met de melding dat hij was langsgeweest bij een 96-jarige dame wiens zus, intussen overleden, een stoffen en merceriewinkeltje had gehad (in hun gemeente dan nog wel).
Praatgraag dat hij is, en in dit geval stoort ons dat hoegenaamd niet, had hij laten vallen dat ook wij met naaien bezig zijn.
Een paar dagen later een telefoontje van Maria,
of we eens willen langskomen om eens in haar winkel te kijken of we eventueel iets willen kopen.

Kalm stond efkes niet in ons woordenboek, meerdere telefoontjes gingen over wat we al dan niet zouden nemen en we hadden zelfs nog niks gezien he!!

En toen was het zover... op ne zondag liet Maria ons binnen in het walhalla.
De volledige winkel hebben we uitgepluisd, alle knoppedoosjes werden opengedaan en geinspecteerd.  Oude verpakkingen, waar we lichtelijk zot van zijn, werden opzij gelegd voor de aankoop.

Maar Maria mag dan wel, ja kom oud is hier toch wel van toepassing, zijn maar als een echte zakenvrouw zei ze dat ze niet zomaar een prijs ging plakken maar alles ging uitrekenen en ons iets zou laten weten... 
Wij gingen lichtelijk verdoofd van de belevenis naar buiten. 


Een paar dagen later zaten we opnieuw bij Maria, deze keer in de living.  Bleek ze toch wel nen boekhouder pur sang te zijn zeker (vroeger deed zij dan ook de boekhouding van haar zus' winkeltje).  Alles had ze netjes opgeschreven in Belgische Franken van die tijd, knopke per knopke geteld, tot de papieren verpakkingen toe.  Hier hebben we dus niet alles van kunnen nemen, omdat Maria toch wel hoge prijzen durft te vragen voor een papiere zakske... Als ik eraan denk wat we moesten laten liggen.. nee niet aan denken.  Maar het moet gezegd het is op een correcte manier gebeurd.
Na wat onderhandeling, moeileke beslissingen pakken of niet werd alles door Maria omgezet naar euro's.  Die maakte daar staartdelingen gelijk niks, geen rekenmachien nodig... Petje af vo Maria!

In ieder geval had Maria diene dag ne goeie verkoop, en wij?

Wij bezitten sindsdien ne schat!






Ze zei ons dat ze de winkel terug ging openen, wij dachten dat Maria hier niet meer helemaal lucide was, al twijfelden we sterk want voor de rest waren er geen mankementen aan Maria haar brein te merken.
En werkelijk waar, geloof da nu of nie, Maria heeft ondertussen haar winkeltje terug opengedaan!! 

En deze twee kaarten, die heb ik meerdere malen teruggepakt omdat ze te duur waren maar we vinden ze zo graaf, die kregen we uiteindelijk... niet omdat we teveel betaald hadden en nog iets extra kregen zei ze, maar uit vriendschap!
merci Maria!








Reacties

  1. Straffe madam, die Maria ! Altijd tof om op schattenjacht te kunnen gaan. Daar zullen jullie nog veel plezier aan beleven ! En ja, die kaartjes zijn echt schattig !

    BeantwoordenVerwijderen
  2. GEWELDIGE buit! ;-)
    Geniet ervan.
    Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Awel... Van zoiets te lezen, krijg ik nu "kiekevel" sé! Mooi verhaal!
    (Kan je ons het adres van dat winkeltje eens geven?)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Geef je mening we horen het graag !